Notið aldrei enga tvöfalda neitun !

Þversagnir eru alveg sérstaklega skemmtilegt fyrirbæri og hægt að nefna allnokkur dæmi um slíkar.  Eina slík er Don Kíkóta þversögnin:

Sagan um Don Kíkóta segir frá eyju þar sem sérstæð lög gilda.  Vörður spyr alla gesti hversvegna þeir koma þangað.  Ef ferðamaður segir sannleikann, þá er allt í lagi.  Ef hann segir ósatt verður hann hengdur.  Dag nokkurn svaraði ferðamaður: Ég kom hingað til að verða hengdur.  Verðirnir urðu eðlilega ruglaðir, því ef þeir hengja manninn ekki hefur hann sagt ósatt, en ef þeir hengja hann hefur hann sagt satt.  Að lokum var ríkisstjórinn látinn taka ákvörðunina:  Hvað sem ég geri brýt ég lögin og þá er eins gott að ég sýni miskun og láti manninn sleppa.

Svo er það setning og andstæða hennar.

"Í þessari setningu eru sjö orð".  Það sjá allir að setningin er ósönn.  Því hlítur andstæða hennar að vera sönn; "Í þessari setningu eru EKKI sjö orð".  Nei, ekki er þessi skárri, gagnstæða setningin er nákvæmlega sjö orð.  Einkennilegt.

Og ein í lokin.

Lesið alltaf það sem þið skrifið upphátt til að athuga hvort að þið hafið einhverjum orðum!

Ástæðan fyrir þessum hugsunum mínumog skrifum er greinin hennar Soffíu á BB.  Þar spyr hún hvort að skoðanir séu leyfilegar.  Ég gæti alveg spurt á móti hvort að ég hafi þá leyfi til að hafa skoðun á skoðunum annara.  Þá spyr hún sjálfsagt á móti hvort að aðrir megi hafa skoðanir á skoðunum mínum á skoðunum annara.  Ég myndi að sjálfsögðu spyrja strax til baka, hvort að ég mætti þá hafa skoðun á þeim skoðunum sem varða mínar skoðanir á skoðunum annara.

Þess vegna og aðeins þess vegna, þori ég ekki að spyrja.

Athugasemdir

[Halldór Þórðarson/dóritaxi, 19.4.2008 kl. 16:53]

Góður orðaleikur.