Notið aldrei enga tvöfalda neitun !

Þversagnir eru alveg sérstaklega skemmtilegt fyrirbæri og hægt að nefna allnokkur dæmi um slíkar.  Eina slík er Don Kíkóta þversögnin:

Sagan um Don Kíkóta segir frá eyju þar sem sérstæð lög gilda.  Vörður spyr alla gesti hversvegna þeir koma þangað.  Ef ferðamaður segir sannleikann, þá er allt í lagi.  Ef hann segir ósatt verður hann hengdur.  Dag nokkurn svaraði ferðamaður: Ég kom hingað til að verða hengdur.  Verðirnir urðu eðlilega ruglaðir, því ef þeir hengja manninn ekki hefur hann sagt ósatt, en ef þeir hengja hann hefur hann sagt satt.  Að lokum var ríkisstjórinn látinn taka ákvörðunina:  Hvað sem ég geri brýt ég lögin og þá er eins gott að ég sýni miskun og láti manninn sleppa.

Svo er það setning og andstæða hennar.

"Í þessari setningu eru sjö orð".  Það sjá allir að setningin er ósönn.  Því hlítur andstæða hennar að vera sönn; "Í þessari setningu eru EKKI sjö orð".  Nei, ekki er þessi skárri, gagnstæða setningin er nákvæmlega sjö orð.  Einkennilegt.

Og ein í lokin.

Lesið alltaf það sem þið skrifið upphátt til að athuga hvort að þið hafið einhverjum orðum!

Ástæðan fyrir þessum hugsunum mínumog skrifum er greinin hennar Soffíu á BB.  Þar spyr hún hvort að skoðanir séu leyfilegar.  Ég gæti alveg spurt á móti hvort að ég hafi þá leyfi til að hafa skoðun á skoðunum annara.  Þá spyr hún sjálfsagt á móti hvort að aðrir megi hafa skoðanir á skoðunum mínum á skoðunum annara.  Ég myndi að sjálfsögðu spyrja strax til baka, hvort að ég mætti þá hafa skoðun á þeim skoðunum sem varða mínar skoðanir á skoðunum annara.

Þess vegna og aðeins þess vegna, þori ég ekki að spyrja.

Samtök gegn sameiningu sveitarfélaga.

Mér er verulega misboðið.  Ég hlustaði á fréttina frá 04-04 08 um hugmyndir sveitarstjórnaráðherrans um lámarksfjölda íbúa í hverju sveitarfélagi.  Ég læt fréttina fylgja með hér í heild sinni:

-------------

Sveitarfélögum verður  að fækka þótt beita þurfi valdboði, segir Kristján Möller samgönguráðherra.  Hann vill að 1000 manns búi að lágmarki í hverju sveitarfélagi en ekki 50 eins og nú er.  Hundruð sveitarstjórnarmanna settust á rökstóla í morgun og fóru yfir helstu hagsmunamál sín og ekki síst samskiptin við ríkið.

HH: ”Fjármálalegu samskiptin eru alltaf viðfangsefnið á þessum fundum sveitarstjórnarmanna og ástæðan er einföld, verkefnum sveitarstjórnarstigsins er að fjölga.”

Bæði sé samið um að verkefni færist til sveitarfélaga og eins ákveði ríkið einhliða flutning með lögum og reglugerðum.  Peningar þurfi hinsvegar að fylgja.

HH: ”Þetta er ekki  nein þrýstihópsaðgerð af okkar hálfu, við erum hitt stjórnsýslustigið í landinu og við þurfum samstarf við ríkið.”

1990 voru hér rúmlega 200 sveitarfélög en þau eru nú 79.  Í 46 þeirra eru íbúar hinsvegar færri en 1000.

KLM: ”Við viljum efla sveitarfélögin og sveitarstjórnarstigið og þá tel ég að þau þurfi að vera stærri til þess að geta tekið við þeim auknu verkefnum sem við erum að tala um að flytja frá ríkinu eins og málefni fatlaðara og öldrunarþjónustu.”

Núna er lágmarksfjöldi íbúa í hverju sveitarfélagi 50, hana vill Kristján hækka með endurskoðuðum sveitarstjórnarlögum með haustinu og í þeim gæti jafnframt verið að finna einhver ákvæði um sameiningu sveitarfélaga hvort sem sveitarfélögunum líkar það betur eða verr, sjái þau ekki að sér sjálf innan tiltekins tíma.

KLM: ”Ég vil nú auðvitað helst að sveitarfélögin sameinist sjálf af frjálsum og fúsum vilja.  En það gæti þurft að hjálpa þeim til þess.  Og þess vegan hef ég nefnt þessa lágmarksíbúafjöldatölu, að setja hana upp í 1000.  

----------

Ráðherrann gerir enga tilraun til að koma með rök fyrir tillögunni, aðeins þann vilja ríkisins til að flytja fleiri verkefni frá ríkinu yfir á sveitarfélögin.  Tilhneiging sem ríkið hefur haft ansi lengi og framkvæmt án þess að bera endilega undir sveitarfélögin.

Tekjuskipting ríkis  og sveitarfélaga hefur verið deiluefni ansi lengi og það verður að segjast að ríkið með fjármálaráðherra í fararbroddi hefur ekki sýnt minnsta vilja til að koma til móts við óskir sveitarfélaganna, jafnvel þótt að þau hafi verið rekin með tapi síðustu ár, en ríkið hafi fitnað eins og púki á fjósbita.

Mun eðlilegra myndi ég telja aðsetja einhverja hámarksstærð á sveitarfélag í landfræðilegri skilgreiningu.  Það er mjög óeðlilegt að ætlast til að fólk sækji þjónustu innan sveitarfélags, fleiri hundruð kílómetra leið, eins og tillagan mun leiða til.

Þau sveitarfélög á Íslandi sem eru með minnsta útsvarið eru tiltölulega fámennir sveitahreppar.  Þessir sömu hreppar eru jafnframt þeir sem eru að skila bestum rekstri og þar eru álögur á íbúanna jafnframt í beinu hlutfalli við þjónustuna.  Í stórum sameinuðum sveitarfélögum er þessu yfirleitt öfugt farið.  Ekki hefur með neinum hætti verið sýnt fram á að sameining sveitarfélaga hafi skilað raunverulegum árangri fyrir íbúana.  Í fleiri tilfellum en færri má þó sjá að sameining hafi aukið á fólksflótta úr strjábýlli hlutum sameinaðs sveitarfélags, enda er það tilfellið að þjónusta og fjármagn færist til stæsta staðarins á kostnað hinna minni.  Verður því ekki annað séð en að hugmynd ráðherrans sé til þess eins fallin að auka á byggðarröskun í landinu.

Það er kaldhæðnislegt að stjórnvöld séu í krossför gegn byggðum landsins.  Þetta eru kanski mótvægisaðgerðir gegn samdrætti í höfuðborginni.

Er misrétti sem bitnar á öðrum ásættanlegra en annað misrétti ?

Maður spyr sig.

Áhugi Reykvíkinga á misrétti eða úrbótum á misrétti virðist einskorðast við það að "leiðrétta atkvæðavægi landsmanna".  Þrátt fyrir þá staðreynd að meint misrétti leiði ekki til misréttis fyrir stjórnmálaflokkana.  Þingmannafjöldi þeirra er hvort eð er bundinn af heildarfjölda atkvæða á landsvísu.

Þannig er áhugi Reykvíkinga á að leiðrétta það gríðarlega misrétti sem er í afleitum samgöngum víða um land, afar takmarkaður.  Leiðist umræðan undir þeim kringumstæðum þá undantekningarlaust til þess að reiknuð hagkvæmni að ýmsum framkvæmdum á höfuðborgarsvæðinu og borin saman við umrædda framkvæmd á landsbyggðinni. 

Í greininni "Veruleikafirrtir Vestfirðingar" sýnir höfundurinn Jón Otti Jónsson prentari og samfylkingarmaður, sínar verstu hliðar.  Í greininni segir hann óbeint Vestfirðinga vera plágu á þjóðinni eða blóðsugu.  Heimtufrekja þeirra og annara landsbyggðarmanna sé gífurleg kvöð á þjóðinni og ein megin ástæða fyrir slæmu ástandi á höfuðborgarsvæðinu.  Kröfur landsbyggðarinnar um að fá til baka einhvað af skattpeningum sínum er tóm mál um að tala og réttast að leggja af byggð á meiriparti landsins, enda má auðveldlega nýta td. fiskimiðin hvaðan sem er.

Það kann vel að vera að Jón Otti sé samfylkingarmaður, en grein hans á fátt skylt við jafnaðarhugsjón eða jafnaðarmennsku.  Eitt er þó rétt hjá honum að fiskimiðin má nýta hvaðan sem er, enda er ég þess full viss að Portúgalar, Spánverjar og Frakkar eru boðnir og búnir til að nýta þau.  Rök fyrir búsetu úti á landi eru þau sömu og fyrir búsetu á Íslandi almennt.  Sjálfsagt kæmi það sér betur fyrir Evrópubúa almennt að þeir fjármunir sem fara í rekstur Íslenska þjóðfélagsins, færu í sameiginlegann rekstur Evrópusamfélagsins.  Við höfum hinsvegar ákveðið að fara aðra leið.

Í dag eru rúmir 600 km milli Patreksfjarðar og Ísafjarðar sem er 3,5 sinnum lengra en á sumrin.  Í dag eru einnig tæpir 700 km milli Bíldudals og Þingeyrar sem er tæplega 7 sinnum lengra en á sumrin.  Er það ásættanlegt?  Þætti fólki það vera ásættanlegt að leiðin Reykjavík-Keflavík, sem er 47 km, væri um 200km yfir veturinn?  Eða Ísafjörður-Bolungarvík væri 100 km þriðjapart úr ári? Ég held ekki.  Og þegar menn gera sig breiða í tali um sanngjarnar vegaframkvæmdir útfrá fólksfjölda, vill það gleymast að allir þegnar lýðveldisins borga sömu skatta og eiga því rétt á sömu þjónustu, óháð fjárhag, kyni, ætterni, þjóðerni og búsetu.  Misrétti sem bitnar á öðrum virðist oft vera svokallað jákvætt misrétti.

Sveitarfélagið Vestfirðir ?

Miðað við umræður síðustu daga held ég að það sé óhætt að kveðja hugmyndina um eitt sveitarfélag á Vestfjörðum.  Ef það er of langt FRÁ Ísafirði á Þingeyri, hlítur að vera alltof langt á Patreksfjörð.  Það má allt eins spyrja hvort að rétt sé að hverfa að einhverju leiti aftur til baka.

Raunar hefur mér fundist umræða um sameiningu sveitarfélaga vera á algerum villigötum. Hversvegna er verið að sameina sveitarfélög sem eiga ekkert sameiginlegt, nema kanski það að vera fámenn og ílla stödd fjárhagslega.  Hversvegna eru sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu ekki sameinuð?  Þau liggja flest upp að hvort öðru í skipulagslegum skilningi.  Eiga meira sameiginlegt en mörg önnur og næðu í flestum tilfellum fram meiri samlegðaráhrifum en nást þar sem fjarlægðirnar eru meiri.

Það er í það minnsta eðlileg krafa að það sé reglulega skoðað hvað áunnist hefur með þeim sameiningum sem farið hafa fram.  Hver er útkoman fyrir íbúana.  Er þjónustan betri, meiri eða í samræmi við þá breitingu sem orðið hefur á greiðslum íbúa til sveitarfélagsins. 

Ég vil halda því fram að sameining sveitarfélaga gagnist aðallega ríkinu.  Með stærri rekstrareiningum má koma stærri verkefnum frá ríkinu.  Ekki til að ríkið tapi á því.  Eða hefur ykkur sýnst það?

Innri tenging Vestfjarða

Mér er meinílla við að þurfa að nota norður og suður svæði Vestfjarða.  Í mínum huga eru Vestfirðir eitt svæði en kanski væri réttast að kalla þetta norðursamgöngusvæði og suðursamgöngusvæði. 

Svona vil ég tengja svæðin.

Ég settist um daginn niður með dýpiskort af Arnarfirði og mældi út hugsanleg jarðgöng undir fjörðinn, úr Langanesi og yfir á Haganes við Bíldudalsvoginn. 

Heildarlengd miðað við að fara 70 m niður fyrir botn er þá 6792 m.  Hinsvegar er ekki víst að það þurfi að fara svo langt niður, en það ræðst af því hvað mikið af lausu efni er á botninum eða hvað er langt niður í klöpp. 

Nánari útfærsla á korti lítur svona út.

Sem tenging milli svæða samanborið við stöðuna sem er í dag, eru tölurnar ótrúlegar.  Í sumarfærð er leiðin Ísafjörður-Patreksfjörður 172km en yrði 110km með þessari tengingu. Stytting upp á 62km þar af stytting vegna Dýrafjarðarganga 25 km.  En miðað við vetrarfærð 639km er styttingin 529km. 

Ef hugmyndin er að Ísafjörður sé höfuðstaður Vestfjarða, verða samgöngur að vera eins góðar og öruggar og kostur er.  Að bjóða út framkvæmdir við Dýrafjarðar og Langanesgöng í einum pakka, er sambærilegt við Héðinsfjarðargöng.  Tenging í Vatnsfjörð eða áfram suður er önnur framkvæmd, en þessi tenging myndi styrkja Vestfirði gríðarlega.  Ímyndið ykkur bara það að geta boðið íbúum á suðursamgöngusvæðinu upp á framhalds og háskólanám frá heimilum sínum, án þess að þurfa að flytja búferlum. 

Ímyndið ykkur svo að hafa hvorki val á framhaldsskóla, né háskólanámi, hér norðurfrá. 

Margur heldur mig, sig.....

Ég held að Árni Matthiesen ætti að drífa sé að námskeið í mannasiðum, til að byrja með.  Það er alveg með ólíkindum að hann skelli öðru eins fram eins og þessu að Umboðsmaður Alþingis sé búinn að mynda sér skoðun á málinu áður en hann fær öll gögn.  Árni ætti manna best að vita það að hann hefur ekki efni á slíkum orðum, þar sem hann var löngu búinn að ákveða hver yrði dómari áður en hann las í gegnum öll gögn málsins.

Núna þegar Árni er búinn að skýta yfir Umboðsmann Alþingis, dómaravalnefndina og þar af leiðandi stórann part Hæstaréttar, held ég að hann ætti aftur að fara að sinna dýrum.  Í því er hann amk. menntaður og ætti jafnvel að vita einhvað hvað hann er að gera. 

Telja að ráðherra eigi að biðja umboðsmann afsökunar

Villandi frétt

"Á Vesturlandi og Vestfjörðum er víðast autt þó eru hálkublettir á Holtavörðuheiði og snjóþekja og skafrenningur á Steingrímsfjarðarheiði."   Hvað segir þessi frétt manni?  Fréttin gefur tilkynna að allir vegir á svæðinu séu færir, ekki satt?

Ég heyrði af manni sem var á leiðinni til Ísafjarðar núna fyrir páskana.  Þar sem ekki var hægt að sjá það neinstaðar á leiðinni og fréttir gáfu til kynna, líkt og þessi, að allir vegir á leiðinni væru færir, ók hann sem leið lá um Búðardal og tók þar af leiðandi Vesturleiðna svokölluðu, enda væri hún klárlega styst núna, væri hún fær.  Það var ekki fyrr en komið var í Flókalund sem það kom í ljós að Dynjandisheiðin væri ófær.  Heppilegt að taka nokkurhundruð kílómetra aukakrók núna þegar eldsneyti er hvað billegast.

Mér finnst nógu skammarlegt af Vegagerðinni að halda leiðinni Dýrafjörður-Vatnsfjörður lokaðri en að finnast það síðan svo sjálfsagt að það taki því ekki að minnast á það.  Margir hafa verið reknir fyrir minna.

Hálkublettir víða

Áræðanleiki upplýsinga Vegagerðarinnar

Þessi stutta frétt lýsir prýðilega hversu áræðanlegar upplýsingar Vegagerðarinnar eru.  Þess er vandlega gætt í tilkynningunni að óþægilegu heiðarnar þeirra séu ekki nefndar.  Þær eru nefnilega alltaf hafðar lokaðar.  Því hvað í fjandanum ættu Patreksfirðingar að vera að þvælast á Ísafjörð frekar en td. Húsvíkingar á Akureyri, Eskfirðingar á Egilsstaði eða Selfyssingar til Reykjavíkur.  Nei fólk getur nú víst bara verið heima hjá sér.

Góð færð um allt land

Ekki hálka á Hrafnseyrarheiði

Og ekki á Dynjandisheiði heldur.  Þær eru bara ófærar. 

Samt er góð færð um allt land.

Heyrði um daginn af því er maður hringdi í Vegagerðina og spurði um mokstur á milli Patreksfjarðar og Ísafjarðar.  Konan sem svaraði hló í símann og spurði hvort að hann vissi ekki hvaða árstími væri.  Hann svaraði á móti hvort að hún vissi ekki hvaða öld væri.

Sjálfur hef ég lent í svipuðu, þá var mér sagt að hringja aftur um vorið. 

 

Hálka víða um land

ERU Hrafnseyrar- og Dynjandisheiðar ekki lengur til?

Makalaust helvíti.  Það virðist vera alger óþarfi að minnast á það að samgöngur milli norðanverðra og sunnanverðra Vestfjarða eru í algerum ólestri.  Vegalengdin milli Patreksfjarðar og Ísafjarðar er í dag 639 km en á sumrin eru það 172km.

Lengingin jafngildir því að íbúi á Selfossi þurfi að aka norður Kjalveg, til Blönduós, suður Holtavörðuheiði, um Borgarfjörð og Hvalfjarðagöng, til að komast til Reykjavíkur. 

Það væri auðvitað ekkert eðlilegra.....

Færðin